Տղամարդը, որ երկար հետևում էր ինձ / Man following me for a long time

Description

Տուն էի քայլում, երբ մի տղամարդ սկսեց հետևել ինձ և փորձեց խոսել ինձ հետ:
Ես շարունակ նրան ասում էի.
“Ես չեմ հասկանում, ես հայերեն չեմ խոսում, ես ուզում եմ տուն գնալ, ես չեմ ուզում խոսել”:
Նա ինձ երկար տարածություն հետևեց, և միակ բանը, որ անում էի վերոնշյալը կրկնելն էր առանց նրան նայելու՝ արագ քայլելով:
Ես չէի ուզում, որ նա ինձ հետևի ամբողջ տան ճանապարհի ընթացքում, չէի ուզում, որ նա իմանա թե որտեղ եմ ապրում: Երբ ես շրվեցի ու նա նույնպես շրջվեց, բղավեցի նրա վրա. “ Ի՞նչն է քո խնդիրը: Ես չեմ ուզում խոսել”:
Դա այն ամենն էր, ինչ կարող էին անել իմ վատ հայերենով: Նա ծիծաղեց ինձ վրա և ասաց, որ ուզում է անունս իմանալ և մի քիչ խոսել: Բարկացած լինելով ու շարունակելով հարցնել, թե ինչն է նրա խնդիրը, նա վերջապես ինձ հանգիստ թողեց ու հեռացավ:
Արդյո՞ք պետք է այդքան խորանալ, որպեսզի քեզ հանգիստ թողնեն :


Walking home when a man starts following me and tries to start a conversation.
I constantly tell him that:
"Yes chem hasganum, yes chem khosum hajeren, yes usum em gnal im tun, yes chem usum khosel"

He follows me for a very long distance, and all I repeat over and over again are the above, not looking at him, walking in a fast pace.

I didn't want him to keep following me all the way home, I didn't want him to know where I live. So when he turns where I turn I lash out at him and scream "Inch e ko problem? Yes chem usum khosum!?"

It was all I could do with my very bad armenian. He laughs at me and say he just wants to know my name and speak a little. When I keep being angry and asking what his problem is he eventually leaves me alone. Does it really have to go that far to be left alone?

Features